doğru olanı yapmak

• çalışkan öğrenci mutluluğuyla yürümektir kaldırımlarda. vicdanı rahat ve olgun adımlar atarken, tebessüm edersin kendine, 'aferim' dersin, 'iyi ki yaptım'.
  
  bazen doğru olanı yapmak çok zordur, çok ağırdır atılması gereken adımlar ve sarfedilmesi gereken sözler. koskoca bir hanın kapısını tek elle kapatman gerekir, ellerini parçalarcasına itmen gerekir. böyle zamanlarda doğru olanı yaptıktan sonra acıyla olan savaşın başlar. zamana karşı verdiğin bu savaşın bitmesini beklemen gerekir, doğru olanı yapmanın o tatlı huzurunu hissedebilmek için.
  
  bazense o kadar ağır değildir doğru olanı yapmak ama yine de işine gelmez, canın istemez. çoğu savaşçı birey, daha basit olan bu doğruları sürekli es geçer. insan, zorlandıkça daha çok verim alınan bir makina olduğundan, kolay olanda her zaman hata yapar. 'ne olacak ki', 'umrumda değil' der, egosuna yenik düşer. olur da becerirse doğru olanı yapmayı, işte o zaman gökyüzüne bakar ve gülümser, 'aferim lan bana' der. kaldırım taşlarını arşınlarken yere sağlam basar ama burnu havada değildir, kendine güvenir ama hiç ukala değildir.
  
  doğruları yaptıkça kendimizi severiz ve saygı duyarız. her ne kadar doğruları yapanlar çok yaşamasa da doğru düzgün yaşarlar ve doğru düzgün adamlar tarafından hatırlanırlar.