yaşar aktuğ

• cosmus matematik net'imi dahada costuran insan, sinava girdigim ikinci sene ('98 oys) ankara ziya gokalp caddesinde koleje dogru giderken mithatpaşa koprusunu gectikten hemen sonraki sagda kosedeki binada ders verirdi. aptallıklara aptalca yaklaşımlarda bulunarak kendinizi kotu hissetirirdi. cahit arf etiginin temsilcisi olmaktan gurur duyan ifadelerle ders anlatırdı. soru cozmeye baslamadan yaptıgı eklem cıtlatmalarını abartı derecede yapmasıyla odada 5-10 saniyelik çat çut inlemeleri ve boş bakışlar hakim olurdu. ölümünü çok dramatik bir şekilde öğrenmiştim, ve olay sırasında yurtdışında olmam üzüntümü abartı derecelere taşımıştı. türkiyede trafiğin ne kadar sakat olduğu konusu 2-3 haftada bir işlenirdi. uzun yol sonrası direksiyon başında uyumuş olduğu şeklinde aldığım kaza detaylarına işte bu yuzden inanamamıstım. ^* eşi ve kızı yogun bakımdaydı taa o zamanlar ne oldu acaba dedirtir bazen.
  cok ozledik be hocam sizi. gittigin yerde mutlu ol. haberini getiremedim size sınavın ama hersey guzel. insan niye ders aldığı hocasını güldüğü şeylerle, ciddi bağırıştığı zamanlarla veya mimikleriyle hatırlarki, sahi ne seneymiş o ya...
  (bkz: sozlugu huzune burundurmek)