bir yitişten sonra

• ii
  
  geçmişin zonklamasıdır yüzümü suya tuttuğumda
  etimi geren mozaik
  sayısız miller katettim orada bulununcaya
  ve su duruldu birden. balık yumurtaları nektonlar
  çekildi herbiri bir yana
  yükseldi o derinliğin çarpıcı sesi
  dedi ki bana, insan
  bir bilgin de olabilir, ceketi omzunda
  bir ruh da.
  
  ve dal yonta yonta büyütülür. bir tükeniştir inmek anılara da
  geçmişin balkımasıdır su
  yaşamın giz geçirmez örtüsüdür toprak
  ve sen istersen şapkası yana kaykılmış
  bir ozan da olabilirsin, bir altın arayıcı da
  hele bir üveyik ölsün içinde, bir tarla kuşu havalansın
  saburluk, o yaman bitki çiçeğinş adasın
  altın
  cömertçe gösterecektir yüreğini sana
  şiir
  o da.
  
  ey güney'in büyük ozanı!taşları çizen ayaklarından öğrendim
  o büyük dünya sıkıntısını
  bir deniz fenerinin dibinde
  sorma bana nereden geldim,neyim diye
  anlaştık işte seninle,konuşmasak da
  sevgiler,tutkular devrimidir benim tarihim de.
  
  çünkü mızrak çürür ergeç,kan rengini yitirir
  kaleler yıkılır bir bir,bayraklar solar
  vuruşmak eskir
  ama aşk,
  o durur,aşk her yüzen geminin su kesimidir.
  
  çünkü mızrak çürür er geç, kan rengini yitirir
  kaleler yıkılır bir bir, bayraklar solar
  vuruşmak eskir
  ama aşk
  o durur, aşk her zaman geminin su kesimidir
  
  çok denedim, karanfilin sapı suyu değince
  içimde biri vurulur sanki
  yeşime oyulmuş bir diriliş olur bir de
  çalınır her sabah kapımızın zili
  açarım: ben haziranım
  yaşamak, süresiz yaşamak eğilimi belki.
  
  ey bir kelebek, ey bir damla çiğin karışık rengi
  ey güney'in büyük bir ozanı, sen
  ey bütün okyanusların ölümsüz dili.
  
  ^*