aşk-matthias passion

• söyleyecek, yazacak bir şey bulmak zor. a cappella ile uyuşturarak başlıyor; sonra, geride devam eden ses barok dönemin o basso continuosundaki sonsuzluk hissini yaşatırken, öndeki perdesiz gitar duygusal yoğunluğu tırmandırıyor. sonra tekrar öndeki keman; ve düşünsel gidiş-gelişler belki de.
  
  erkan oğur çok büyük müzisyen, hem de çok, söylemeye bile gerek yok elbette. matthaeus passiondan bir bölümü alıp, öyle bir yorum katmış ki, bach'ın o hayranlık uyandıran tüm özelliklerini barındırıyor, üstelik biraz da o oryantal hüznü eklemiş içine. hem evrensel olmuş, hem de birazcık daha bizden. kullandığı hamur bach, başka birisi değil.
  
  evet, şans elbette böyle bir adamın yaptıklarına yaşarken şahit olmak ve buna benzer eserleri dinleyebilmek.