küçük şeylerin tedirginliği

• -küçük şeylerin tedirginliği-
  
  karların altına saklandığında
  bir garip tona bürünür bedenin
  susuz kalmış güvercin bakışlı
  mağrur ve yalnız gülüşün
  
  kararlıydık birlikte çürümeye
  ortak olacaktık tüm suçlarda
  terkettin manzarayı, gittin
  yerini dolduramadı düşler
  
  gözler kapalı, dudakuçlarında mırıltılar
  kimbilir hangi duaya süzülüyor
  eski fotoğraflardan kalma amcalar
  silerek adımızı belleklerden ya da yalnış yazarak
  
  sonunda yaşlanır yalnız kalırım diyordum
  sevmeye yetenekli günlerde savrulup
  kendinin sırrına erenlerin umarsızlığıyla
  unuturum hayatın yorucu uğultusunu
  
  kalkmaya hazır halk otobüsü
  ve zamanı dolmuş bir paso
  izin vermedi durup düşünmeye
  geçip giden ne, bir sözcük bile olamayan
  
  metin celal
  
  ic. imece sayi:20/ekim 2000.
  
  www.imece.org/dergi/ekim/kucukseylerintedirginligi.html
  
  ---
  
  -l'inquiétude des petites choses-
  
  quand tu es cachée sous la neige
  il se revêt d'une nuance étrange, ton corps
  il a un regard de pigeon assoiffé
  seul et fier, ton sourire
  
  nous étions déterminés à pourrir ensemble
  nous serions complices pour tous les crimes
  tu as laissé le paysage, tu es partie
  les rêves n'ont pas pu combler ta place
  
  les yeux sont fermés; au bout des lèvres, des murmures
  qui sait vers quelle prière ils planent
  les messieurs qui restent des vieilles photos
  en effaçant nos prénoms des mémoires ou en écrivant seul
  
  je me disais je vieillis finalement, je reste seul
  je me dispersais, les jours où j'étais capable d'aimer
  je pourrais oublier le bourdonnement fatiguant de la vie
  comme les gens comprennent les secrets d'eux-mêmes en vain
  
  le bus public prêt à partir
  et un abonnement périmé
  ne m'ont pas permis de réfléchir
  qu'est-ce qui passe, ça ne peut même pas devenir un mot
  
  (traduit par reha yünlüel et pascale gisselbrecht)
  
  www.imece.org/dergi/ekim/kucukseylerfr.html
  
  ---
  
  (bkz: kucuk seyler)
  
  (bkz: kucuk seylerden mutlu olmak)
  
  (bkz: mutlulugun anahtari kucuk seyler)
  
  (bkz: kucuk seyler sevindirir ruhumu)