cüneyd el-bağdadi

• bir gün kıraathanenin birinde havâceden geçinen birisi etrafına insanları toplamış konuşurmuş:
  
  üç kişi vardır ki bu dünya onların sayesinde ayakta durmaktadır: biri beyazıt'ta bostancı^*, biri güneyde buğdaycı^*, üçüncüsünü ise böyle uluorta söylemem uygun düşmez.
  
  hempâlarından biri kalkıp söz almış: efendim lütfen tevâzû etmeyiniz, şüphesiz üçüncüsü de sizsiniz! hoca tebessümünü bıyıkaltına saklayıp, takınmaya çalıştığı sitemkâr ifadeyle demiş ki: bıktım bu âriflerin dilinden, yanlarında gizli saklı bir şey demeye gelmiyor!
  
  tezkiye-i nefs kaydı: bu iki mübârek zâtın ismini zikrederken maksadımız yarım hocanın dinden ederken kullandığı metotlar ve yardımcı oyuncular konusunda bir örnek göstermektir, zülf-i yâre dokunacak bir kelâm etmek değil hâşâ. doğu kültürüne ait ortak bir atasözünün de dediği gibi: kelâmda mizah, yemekte tuz gibidir.
  
  el-mîzâhü fi'l kelâm
  ke'l milhi fi't-tâam