yannis ritsos

• kardesim benim
  bundan böyle sair degilim ben
  bundan böyle kabul etmiyorum sair oldugumu
  ben, ucsuz bucaksiz gecede
  yolunu kaybetmis
  yarali bir karincayim
  yanik nisanlarin
  küllerini karistiriyorum
  en ufak bir kivilcim bile bulamiyorum
  eski sobalari yakacak
  sense
  yüzyillarin hazinelerini tartiyorsun
  zayif avuclarinin icinde
  ve sen, sairlerin dinlendikleri
  daglari yikiyorsun
  bense, artik sair degilim
  biliyorum
  sairler
  gözyaslariyla kirletmizler
  tertemiz sehirleri
  tetiktedirler
  hepsi ayni olan berrak bakislariyla
  atesin dehsetini
  ve evrenin nabzini ölcmek icin
  ancak ben
  kardesim benim
  tetikteyim
  senin nabzini
  ve soluklarini saymak icin
  gece kulelerine dayaniyorum
  karsilasan yildirimlarin
  anlasilmaz ugultusu içinde
  ve tereddütsüz dokunuyorum kiliçlara
  atesin kemerleri gözkapaklarinin altinda
  çöktüler
  baska hic birsey yasamiyor
  senin gözlerini evrene kaziyan
  kederli devinim disinda
  istemiyorum
  zafer trompetlerinin
  bahar ormanlari icinde
  sanimi ilan etmelerini
  senin gülüsün
  yeter bana
  yalniz senin gözlerinin pinari
  susuzlugumu dindirebilir
  ve hayatima bahari getirebilir.
  
  - kiz kardesimin türküsü'nden- (melissaki cevirisiyle) ^*