stationary traveller

• ----geçmiş zaman olur ki----
  
  hep aynı sahne geliyor gözümün önüne dinlerken. hep aynı... çok eski, adeta harabe haline gelmiş bir tren istasyonu. tekedilmiş gibi bir hali var. hava serin gibi. ceketimi çekiyorum üzerime iyice. benden başka hiç kimse yok istasyonda. belki de artık kullanılmıyordur burası, bilmiyorum. aslında biliyorum. tren geçmiyor artık burdan, kullanılmıyor artık burası. ama ben bekliyorum garip bir ümitle. garip diyorum, çünkü benden başka kimse inanmıyor buna. hatta deli olduğumu düşünüyorlar sanırım. ama ben bekliyorum. sadece o trenin gelmesini bekliyorum. beni tüm bu koşuşturmacalardan, tüm bu beyhude çabalardan, tüm bu ikiyüzlü insanlardan, tüm bu sıkıntılardan, dertlerden kurtaracak olan trenin gelmesini. gelmeyecek belki de hiç. belki de sonsuza kadar o istasyonda bekleyeceğim. ama olsun, bunun ümidiyle yaşamak da güzel.
  
  ----geçmiş zaman olur ki----
  
  şimdi bakıyorum da değişen bir şey yok. şarkı aynı, ben aynı.