üstüne basmamak için özen gösterilesi insanlar

• --- dikkat, ekşi macera labirent'in bir bölümüdür! şayet buraya bir "bkz" vasıtasıyla gelmediyseniz lütfen (bkz: #22046986) ---
  
  cesedin üstüne gittiğim esnada kapının açıldığını belirten gıcırdama geliyor. iki kişinin kapıdan içeri girmek üzere olduğunu görüyorum. elim ayağıma karışıyor. ayağımı nereye koyacağımı bilemeyip cesedin üstüne basıyorum ve kan deryasının içine yuvarlanıyorum.
  adamlar içeri girerken silahlarını çekiyorlar. tepemde iki herif, öylece ağzım yüzün kan içinde kalıyor. gülünecek bir haldeyim.
  
  - sen dur başında şunun! geliyorum
  
  diyor uzun boylu adam. odadan çıktığında konuşmaya başladığına göre telefonla birilerini aradı muhakkak.
  
  kapaklandığım yerden ağır hareketlerle, oturur pozisyona geçiyorum.
  
  - gıpraşıp durma beynine sıkarım!
  
  diyor şişko herif. denileni yapıyorum daha da hareket edecek halim yok zaten. öylece oturuyorum. anılar, iç ses hiçbir şey yok. bomboş hissediyorum. sanki tüm canım çekilmiş durumda. ne, neden, ne zaman, niye, nerede, kim gibi soruları sormaktan da usandım.
  
  birkaç dakika geçmemişken uzun boylu adam odanın içine dönüyor.
  
  - bekleyecekmişiz!
  diyor. bekliyoruz. aklıma hiçbir fikir gelmiyor. sikicem! yazar tıkanması gibi bir şey bu resmen! öylece adamlarla bakışıyoruz. onlar bana bakıyor, ben onlara bakıyorum. onlarla konuşmak için hiçbir heves duymuyorum. onların da pek dost canlısı olmadığı kesin.
  tahmini olarak üç dakika geçiyor ya da geçmiyor; deponun derinliklerinden bir topuklu ayakkabı sesi duyulmaya başlıyor. adamlar duruşlarına çekidüzen veriyor. ben öylece oturuyorum.
  
  o içeri giriyor. yine saçma düşünceler içindeyim. neredeydin şimdiye kadar aşkım demek istiyorum. bir şey demiyorum.
  hemen dibimde boğazı kesik olarak yatmakta olan adama bakıyor. sonra bakışları bana kitleniyor. acıma mı? hayır, zannetmiyorum. tamamen başka bir şey bu. başkasında gördüğümü hatırlamıyorum böyle bakışı.
  - yaralı mı?
  
  diye soruyor. yaralı mısın diye sormuyor ama sanki bana soruyor. benden yanıt bekler gibi bir hali var. ben yanıt vermiyorum, gerek duymuyorum. adamlardan birisi, hangisi bilmiyorum: "iyi durumda" diyor.
  
  kadının gözlerinin buğulandığını görüyorum. cebinden bir şey çıkartıyor. bakmıyorum artık.
  
  pat! pat!
  
  korkudan değil! hayır, kesinlikle korkudan değil ama bayılıyorum.
  
  gözlerimi açtığımda boş kırların ortasındayım. o yanımda. boynunu öpüyorum. gülümsüyor.
  
  --- yazar tıkanmalı the end --- ^* :(