işten atmak

• bombok bir duygu. foseptik kuyusu midene yerleşmiş bir duyguyla yaşıyorsun saatlerce, belki günlerce. sürekli konuya nerden gireceğini düşünüyorsun. şöyle derse ne derim, böyle derse ne derim düşünceleri bir kompresör gibi içini deliyor. saç baş birbirine karışıyor, sanki vücudundan yeşil renkli kokular çıkıyor. bundan sonra ne yapacak diye düşünüyorsun ama bir taraftan da o kişiyle çalışmanın artık mümkün olmadığını, her iki tarafa da zarar veren kangrene dönüşmüş bir iş ilişkisini kesip atmak gerektiğini düşünüyorsun.
  
  bir taraftan kestiğin ahkamlar geçiyor zihninden. işçi haklarından, iş güvencesinden bahsettiğin anlar. o kişiyle katıldığın 1 mayıs'lar falan. öte taraftan diğer mesai arkadaşlarının yaşam alanına yaptığı olumsuz müdahaleler. kendini haklı çıkaracak ekstra sebepler arıyorsun. bilincini rahatlatacak bonus sebepler. bu yazı yazılırken içeriden sesi geliyor, "sikecem böyle işi" diyor oysa ofiste küfürlü konuşmak yasaklanmışken bonuslar artıyor.
  
  ne bok yiyeceğini, yemeye nereden başlayacağını bilemiyorsun.