mine vaganti

• zaman bir ilüzyon gibi geliyor bana. anneannem öleli 12 sene oldu, 3 sene de hastalık desen. zihnim beni 15 sene evvelsine taşıyor. o zamanlar oturduğumuz evin penceresinden bakınca kaldırımda hayalim anneannemin gelmesini gösteriyor hep bana. elinde benim için bir mini torba. anneannem geliyor. biliyorum sokak boş, anneannem yok artık ama görüyorum. görmek istediğim için de görüyor olabilirim bilmiyorum. hep dua ediyorum, anneannem rüyama gelsin diye ama rüyama gelmiyor, hep o sokakta yürüyor.
  
  filmin sonunda "sokaklar saklayacak mı ayak seslerimi?" denildiğinde bizim sokağın anneannemi sakladığını düşündüm. iyi ki sakladı, ne zaman baksam anneannem o sokakta, o kaldırımda bize geliyor. bir kere de kapıyı çalsa bari.