ruh eşi

• mitolojik bilgilere gore, evvel zaman icinde, kalbur saman icinde, dunya duz, her mevsim guz iken, bir zamanlar insanlar artik birbirleriyle gecinememeye baslamislar. surekli savaslar cikar olmus. insanlar cilgin vahsi hayvanlar misali, ama onlar gibi safca degil, adice birbirlerini oldurmeye baslamislar. savas gunluk bir oyun, insanlar bu oyundan zevk alan zavalli korkaklar olmus. acinacak hale gelmis dunya.
  bu durumdan cok rahatsiz olan kudretli gece tanrisi, insanlari huzuruna toplamaya karar vermis. insanlar merakla ve korkuyla beklemeye baslamislar. suclu olduklarini biliyor, cezalarini bekliyorlarmis. bu bekleyisleri uzun surmemis tabi. kizgin tanri korkunc bir bicak cikarmis bir anda. isil isil bir bicakmis bu, parlakligi kor etmis bakanlarin gozlerini. butun insanlarin ruhlarini ortadan ikiye bolmus tanri bu bicakla. artik her insandan iki tane varmis. iki parca. birbirinin aynisi olmayan ama birbirini butunleyen iki parca. birbirinin esi olmayan ama birbirinin esi olan parcalar.
  "artik bir parcaniz eksik yasama laneti veriyorum size" demis tanri. "butun hayatinizi esinizi bulmak icin harcayin. boylece sacmalamaya vaktiniz olmaz."
  acaba dogru mu soylemis tanri, yoksa ruhlarinin gozu kor olanlar cogunlukta miymis, bolunduklerini farkedememisler, orasi bilinmez. fakat yillar gecmis aradan, mitoloji yaratilmis bir sure sonra, gecmisten kalanlar silik resimler olmus once, sonra onlar da inkar edilmis. nedensiz bir korku kalmis sadece geceye karsi, bir de anlamsiz bir eksiklik, bosluk duygusu her insanda.