tambien la lluvia

• izledikten sonra bende suya su degil yaku deme istegi uyandiran filmdir. uzun zaman sonra yine bir gael garcia bernalli bir filmden bu kadar cok etkilendim. bir kere cok guzel bir kurgusu var. gael garcia bernalin sebastiaan isminde yonetmen rolunde olup film haline getirmek istedigi bolivya yerlilerinin kole haline donusturulme hikayesi ile gunumuz zamaninda gecen ozgurce su kullanma haklarini elde etmek icin verdikleri mucadele paralel gidiyor.
  yerli halkin ispanyol istilasi ile ne kadar aci cektigine bir kez daha tanik oluyorsunuz. ve de kapitalizme karsi direnen ve orgutlenen gunumuz bolivya insaninin mucadelesini.
  
  --- spoiler ---
  
  en etkilendigim sahne yerli kadinlarin cocuklarini dusman askerlere ait kopeklere parcalatmamak icin nehirde kendi elleriyle bogma ikayesiydi sanirim. turlu makyaj ve emekle sebastiaan'in cekim icin hazirladigi ortam bu sahneyi cekmeye yetmedi malesef. rol icabi da olsa figuran kadinlar bunu yapamayacaklarini soyleyip seti terk etmeye kalktilar. sebastiaan her ne kadar "suya belinize kadar girdiginiz anda cocuklarinizi alip oyuncak bebekler verecegiz, endiselenecek birsey yok" deyip kendini parcalasa da ikna edemedi. en son kendini parcalayarak o guzel dudaklarindan dokulen su laflar tokat gibiydi:
  
  - bu sahneyi ben yazmadim. bu bir gercek ve yasandi! gostermek ve cekmek zorundayiz!!
  
  --- spoiler ---
  
  sanirim en kotusu de boyle aci sahnelerin senaryo degil yasanmis oldugu gercegiyle yuzlesmektir.
  
  mutlaka bulun ve izleyin derim. ben uc kez daha izleyebilirim sanirim.