ölüm ışığa uzanmış

• teoman'ın son albümünden ıslıklarla dolu bir şarkı. bir başka hüzünlü. başta çok dikkatimi çekmemişti, sonra kendimi bu şiirimsi şarkıdaki hayali kıza platonik bir sevgi beslerken buldum nedense. her dinlediğimde, mırıldanarak başladığım, sonunda kendimi ıslık çalarken bulduğum şarkı. çok da beceremem ıslık çalmayı aslında ama müziğin arkasına gizlenerek yapmaya çalışıyoruz bir şeyler işte. çok güzel bir şarkı, artık eskisi gibi sevemediğim şehirlere ve insanlara olan sevgisizliğimi paylaşacak birini bulmuş gibi hissediyorum dinlerken. gece saat tam 12'yi vurduğunda bu şarkıyı dinlerken...
  
  bu entry'nin sonuna ıslıklarla dolu bir melodi gelecek, hani o çalmayı pek beceremediğim...