4 entry daha
  • en önemli örneklerinden biri, 1962 yılında türkiye'nin birinci beş yıllık kalkınma planının hazırlanması sürecinde, dpt bürokratları ile siyasal iktidar arasında planın topraktan alınacak vergi ile finansmanı konusunda yaşanan kriz sonrası gelen istifalardır. istifa edenler: dönemin dpt müsteşarı osman nuri torun ile daire başkanları atilla karaosmanoğlu, necat erder ve ayhan çilingiroğlu.

    başbakan ismet inönü, başlangıçta bu istifaları çocukca bulup kabul etmemişse de müstafilerin kararlı duruşu sonucu "istememe rağmen, istifalarını kabul ediyorum" diyerek imzalamak zorunda kalmıştır. ancak inönü bu istifaları kendisine bir başkaldırı olarak addeder ve asla unutmaz. nitekim 10 yıl kadar sonra 12 mart 1971 muhtırası sonrası nihat erim hükümeti kurulurken, erim ismet paşa'ya gidip karaosmanoğlu* ile çilingiroğlu'nu bakan yapmak istediğini söyler. paşa cevabı aynen yapıştırır: " aman, dikkat et; onlar istifa ederler". fakat işin ilginci bu ikisi bakan olduktan on ay sonra yine istifa ederler. gel de ismet paşa'ya hak verme şimdi. fakat keser döner sap döner; bu sefer ismet paşa, ecevit hezimeti üzerine 1972 yılında chp genel başkanlığından ve milletvekilliğinden istifa edince attila karaosmanoğlu paşa'yı ziyaret gider. inönü'nün ilk sözü şu olur: "sen şimdi bana, 'kendisi yer salkımı, başkasına verir talkımı" diyeceksin değil mi?"*

    yani, türkiye'de bir istifa kültürü vardır ama evet pek gelişkin değildir.

    *planlama dönemine ilişkin güzel bir okuma kaynağı için: bkz günal kansu, planlı yıllar-anılarla dpt'nin öyküsü, 2004, iş bankası kültür yayınları.
55 entry daha
hesabın var mı? giriş yap