barış bıçakçı

• şu cümleleri kurmuş bu adam. tek tek çizdim altını. kendime saklayayım dedim, dayanamadım.
  
  "alnımı gökyüzüne dayardım"
  "kahraman olmaktan başka yolu yok hasan'ın"
  "dostoyevski vahşi batıda yaşasaydı, çok şey bildiği için onu hemen temizlerlerdi."
  "aşk ile edebiyat arasında kendince bir ilişki kurmuştu hasan da, diğer bütün kahramanlar gibi."
  "yere çakılana kadar kanatlarımın olduğuna inanacağım."
  "hayat yine de kitapta durduğu gibi durmuyor."
  
  sıra sinek ısırıklarının müellifine geldiğinde 54. sayfadaki 3. paragrafa benden bir şeylerin sıkıştığını anladım...
  "şimdi bozulmuştu, kurma düğmesi dönmüyordu. zembereği kırılmış olabilirdi, durmadan başa dönmek yorar, metallari de insanları da. dörde on kalanın kesinliği de yol açmış olabilirdi zembereğinin kırılmasına, çünkü kesinlik de yorar."
  daha var
  "kitapların, kendisine güzel pek çok şeyin yanı sıra hep bir eziklik de hissettirdiğini düşündü. kitaplar bir bakıma başarılmış, tamamlanmış şeylerdir. oysa hayat başarılamayan ve tamamlanamayan şeylerle doludur. siz dalgaların arasında boğuşurken edebiyatçılar kıyıda matelerini yudumlarlar. mate, çünkü en iyi güney amerikalılar kıvırıyor bu edebiyat işini."
  
  "her şey çok anlamsız! hayat, kendi kendilerini kopyalayan dev moleküllerden başka bir şey değil. hayat dediğimiz sadece kimyadan ibaret. periyodik tabloyu ezberlesek yeter. evrendeki en bol iki elementin, hidrojen ve helyumun, aynı zamanda en hafif iki element olması da her şeyi açıklıyor zaten. böyle hafif bir evrende anlam ne arasın? anlam ağırdır... dibe çöker. falcılar da bu nedenle kahvenin telvesine bakarlar."