diyarbakır ktm

• bir başka adı hayvan toplama merkezi olan yer.
  daha yeni kopulmuştur evden. uçakla diyarbakıra inilir ve yanında kimse olmadığından direkt ktm'ye teslim olunur. ilk önce etrafa bakılır. onlarca insan. onlarca boş gözle bakan güruh. daha hiçbir şeyin farkında olmadan ve dahası daha 2 saat öncesinde annenin, babanın kokusu üzerindeyken burası neresi bakışları.
  başta iki tane uzman. ya da astsubay. ama iki ya da üç. ve bine yakın asker.
  asker gururdu tabii ki. yapılması gereken bi' şeydi. ve sınırda yapmış olmamızın ayrı bi' mutluluğu vardı..
  -nah vardı amınakoyum. sadece sevenlerimi üzmemek için davranmam gereken bi' haldi o.
  sınır bölgelerde sınırı koruyacak olan mehmetçiklerdik biz.
  ama ilk gireceğimiz test ktm testiydi. dayanıklılığımız orda ölçülecekti. ıspartada olanca yükle dağlarda gezişimiz, intikallerimiz yeterli değilmiş çünkü..
  ilk önce ellerimize çöp poşetlerini verdiler. hayvan gibi yerin mıntıkası için. yapmadık, bi' daha sıraya geçirdiler. sonra bi' daha yapmadık. yaptıramadılar. çünkü ben diğer askerlerden üstün hissediyordum kendimi. çünkü bana bu aşılanmıştı acemiliğimde. hatta elime de kına yakmışlardı. kusmuştum o gece hep. dayanamamıştım kokusuna. ama emirdi işte. ya pa cak sın..
  tek sıraya geçirildik. çantalarımızı bi' kenara koyup yeniden gelmemiz istendi. düzeltiyorum. emir verildi..
  geçtik yeniden. küstahça gülen bi' rütbeli bakalım ne eğitim almışsınız görelim dedi.
  
  yatın.
  yattık.
  kalkın.
  kalktık.
  yatın.
  yattık.
  kalkın.
  kalktık.
  
  sürünün...
  
  ama benim elimde kına var. ben hani kınalı kuzuydum. hani ben onurdum. hani ben gururdum.
  
  süründük..
  
  ve o koca alanın mıntıkası yapılmış oldu ağustos sıcağında.
  ve o gece dışarda yatırılarak da ödüllendirildik. bok kokan koğuşlarda yer olmadığı için..