öğrendim ki

• insanlara kendimi zorla sevdiremeyeceğimi öğrendim. yapabileceğim tek şey sevilebilecek biri olmak. gerisi onlara kalmış... insanları ne kadar düşünürsen düşün, onların seni ne kadar düşünmediklerini öğrendim. güven elde edebilmek için yılların gerektiğini, ama yok etmek için saniyelerin bile yettiğini öğrendim. önemli olanın hayatındaki eşyaların değil, hayattaki kişilerin olduğunu öğrendim.
  
  kendini karşılaştırmak için başkalarının en iyi yaptıklarını değil, kendinin en iyi yaptıklarını kıstas alman gerektiğini öğrendim. insanlardan olayların değil, onların daha önemli olduğunu öğrendim. her ne kadar ince kesersen kes her zaman iki yüz olacaktır. sevdiğin kişilere sevgi dolu sözler söylemen gerektiğini, belki bu son defa son görüşün olabileceğini öğrendim. her ne kadar düşünsen de yine de gidebildiğini öğrendim.
  
  kahramanların, yapılması gerekenleri ne pahasına olursa olsun, yapanlar olduğunu öğrendim. insanların seni hep hesapsız sevdiğini, ama bunu nasıl göstereceklerini bilmediklerini öğrendim. sinirlendiğimde gerçekten buna değse bile asla acımasız olmaman gerektiğini öğrendim. gerçek dostluğun, aramızda uzak mesafeler olsa bile büyüdüğünü öğrendim. birisinin seni istediğin gibi sevmemesi, onun seni tüm benliğiyle sevmediği anlamına gelmediğini öğrendim.
  
  bir arkadaşın ne kadar iyi olursa olsun seni üzeceğini ve senin yine de onu affetmen gerektiğini öğrendim. bazen başkaları tarafından affedilmenin yetmediğini öğrendim. kendini de affetmeyi öğrenmelisin. kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun, dünyanın senin acılarından dolayı durmayacağını öğrendim. geçmişimiz ve durumumuzun, olduğumuz kişiliği etkilediğini, ama olmamız gerekene karşı sorumlu olduğumuzu öğrendim. iki kişinin tartışmasının, birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmediğini öğrendim. ve tartışmadıkları zaman da sevdikleri anlamına gelmediğini.
  
  bazen kişiliğini eylemlerinin önüne koyman gerektiğini öğrendim. iki kişinin tamamen aynı olan bir şeye baktıklarında bile farklı şeyler görebildiklerini öğrendim. hayatlarında her zaman dürüst bir şekilde daha ileriye gitmek isteyen kişilerin, sonuçları önemsemediklerini öğrendim. verebileceğin bir şey kalmadığında bile, bir arkadaşın ağladığında, ona yardım edebilecek gücü bulabileceğini öğrendim.
  
  yazmanın konuşmak kadar duygusal gayret gerektirdiğini öğrendim. en fazla önemsediğim kişilerin, senden hep uzaklaştırıldıklarını öğrendim. insanları üzmeden ve duyarlı olarak kendi fikirlerini söylemenin çok zor olduğunu öğrendim. sevmeyi ve sevilmeyi öğrendim... öğrendim...
  
  ben öğrendim.
  
  hayatımda ilk önce sevmeyi öğrendim. çünkü sevdikçe kendimi hissettiğimi öğrendim.
  
  affetmenin ne olduğunu anladım ve affetmenin aslında yeni insanlar kazandırdığını gördüm.
  
  bir gün geçmişime baktığımda pişmanlığımdan üzülmediğimi gördüm, bunları ben yaşadım çünkü...
  
  birisini hatırlamanın aslında ufak bir telefon görüşmesi kadar basit olduğunu biliyorum artık.
  
  aslında bana değer veren insanların çok yakınımda olduğunu fakat gözlerimin hep uzaklarda olduğunu anladım.
  
  birisini kırdıktan sonra özür dilemenin aslında beni ben yaptığını anladım.
  
  "sen benim için önemlisin" cümlesinin, verilebilecek en büyük hediye olduğunu buldum.
  
  bir yerden sonra kelimelerin mana ifade etmediklerini biliyorum.
  
  sahilde yürür ve düşünürken birinin de beni düşündüğü duygusu beni sevindiriyor.
  
  mutlu olmanın aslında bir köpeğin güzel bir anınıyakalamak kadar basit olduğunu anladım.
  
  kaçırdığım fırsatların aslında bana yeni fırsatlar getirdiğini gördüm.
  
  yıldızların benim için parladığını görmeyen gözlerim, gün geldi hayatımdan kayan yıldızların gömüldüğü maziyi unutması gerektiğini anladım.
  
  gözlerin kelimelerden daha önemli olduğunu ve yalan söylemediklerini biliyorum.
  
  hayatımda yanımda görmek istediklerimi yanımda göreceğim, çünkü onların bana değer verdiklerini biliyorum.
  
  yaşamın yaşamaya değer olduğunu ve istersem mutlu olacağımı öğrendim... ^*