equinoxe

• bu albümün farklı bir büyüsü var, öyle böyle değil.
  
  izmir ve çocukluk zamanlarımın çooook uzaklarda olmasının etkisi midir, nedir, bilmiyorum. gaziantep'e ilk yerleştiğimde dinlemeye başladım bu albümü ve çok sevdim. ama özellikle ilk üç parçayı ne zaman dinlesem, ikinci bölümün o yankılanan, dalgalanan sesleri bana hep kınık'ta, evden epey uzaktan, soma yolundan geçen araç seslerinin fon oluşturduğu yaz gecelerinde, radyonun orta dalgasından dinlediğimiz yayınların uzaklaşıp yakınlaşan seslerini hatırlatır. dingin yaz gecesini, anlık bir esintinin hareketlendirdiği yaprakların sesi bozar zaman zaman. hayattaki floresan lambanın ışığı tüm bahçeyi aydınlatmaz, koskoca avluyu "seslerle görürsünüz" o yaz gecelerinde. bu parçalardaki hava da böyle işte.
  
  arabada dinlemek için bir sürü cd hazırladım kendime ve jean michel jarre'ın 1978 tarihli bu albümü, istisnasız ilk on cd'de yerini aldı. (kitaro'nun silk road albümleriyle birlikte). türk sanat müziği ağırlıklı cd'de bile bulunuyor. çünkü güneydoğunun yollarına vurduğumda, hele bir de günbatımına doğru sürüyorsam, çöken alacakaranlıkta ve sonrasında uzaktan uzağa yanan bir kaç ışığın aydınlattığı o karanlık manzarada müthiş bir etkisi oluyor, aklıma soma yolundan geçen kamyon seslerini, radyonun o dalgalanan yayınını, dikiş makinasının başındaki teyzemi, yatmaya hazırlanan anneannemi getiriyor. baştan sona dinlediğimde yolun nasıl geçtiğini farketmiyorum bile. yolun manzarası nefis bir klip olup çıkıyor parçalara. bugün izmir'de izban'a bindiğimde de körfez kıyısından geçerken equinoxe 3 çaldı; kordon, vapur, dalga görüntülerine jarre'ın elektronik sesleri karıştı. tamamen elektronik olmasına karşın, son derece doğal, son derece yaşamın içinden bir havası var bu albümün.
  
  synthesizer bir mucize, jarre, kitaro, vangelis, klaus schulze ve tangerine dream de bu mucizeyi gösteren ermişler... bunu bilir, bunu söylerim.
  
  ekleme: efenim, zhang'ın değerli anımsatmasıyla 1970'lerin 80'lerin tangerine dream'i de eklendi.