hocalar

• ilçe olan ancak ilçeye benzemeyen yer.
  asker olan sevdiceği görmek üzere buranın sınırlarından giriş yaptığın an, ilçenin son sakini bile yabancı olduğunu biliyordur. önce bir hevesle yaptığın makyajı silersin, sonra gece boyu otobüste bozulmasın diye şekilden şekle soktuğun saçlarını toplarsın.
  bu söylediklerime karşılık iyi niyetli bir halkı var. beni sadece iki kez görmüş birinin "oo bacım hoş geldin" demesi bile beni oldukça şaşırtmıştır. ramazan günü uyanık sinek bile bulamadığımız bir saatte, henüz açılmamış çay bahçesinin masalarında -gidecek başka bir yer olmadığı için- piknik yaparken gelen sahibi de keyfimizi bozmamış, selamını verip içeri girmiştir. çay istemesek yanımıza bile geleceği yoktu. gidiş dönüş yolunda minibüs kullanan şoförler ise insanı bir anda kızı ilan edip yardımcı olmaya çalışırlar.
  oturanı kimsenin iplemediği çay bahçesi ve ikea cafe adında bir yerde sabahtan akşama kadar çay içmekten başka bir etkinlik bulabilen varsa kendisine buradan selamlarımı iletiyorum.
  ulaşımı da sıkıntılı biraz. minibüsten in - minibüse bin mantığı ile köstebek misali oradan oraya giderek ulaşım sağlanabiliyor ilçeye.
  ayrıca bundan 19 gün sonra adını ve haritadaki yerini unutmak isteyecek kadar da çok özlem yaşatmıştır bana. alacağın olsun hocalar, bırak artık kuzumu.