ritalin

• teşhis konduğunda rahatlamıştım, oh be bu yüzdenmiş demiştim. şimdi hazır ritalin kafasındayken yazayım neler oluyor. şaşkınlıktan öleceğim.
  
  -uzun süredir koltukta aynı pozisyonda oturduğumu fark ettim. bu inanılmaz bir şey. almadan önce iki-üç dakikada bir oturuşumu değiştirdiğim oluyordu.
  
  -ayağa kalkıp gezme ihtiyacı duymuyorum?!?!?!!
  
  -ilacı aldığımdan beri tek bir şey üzerinde çalışıyorum. aklıma başka bir şey gelmedi, işi yarım bırakmadım, bir oturuşta bitirdim!
  
  -elimdeki işi yaparken "lan birisi dursa başımda da daha rahat yapsam" demedim. genelde yalnız çalışmakta çok zorlanırdım.
  
  -çok garip bir şekilde biriyle konuşurken birden bire "ne hakkında konuşuyorduk?" demedim. doğru düzgün dinleyebildim, dikkatimi verebildim. kendi dikkatimi toplayabilmek için karşıdakinin sözünü kesmem gerekmedi. hatta sırf dikkatimi toplayabilmek için fazla konuşurum, durduk yere konuşasım gelmiyor.
  
  -klavyeye bakıp h harfini görüp "bu harfin büyüğü ve küçüğü birbirine çok benziyor" deyip ardından tuvaletlerdeki "büyük-küçük" meselesine sıçrayıp, bir keresinde afyonda girdiğim bir tuvaleti hatırlayıp sonra da "lan o güzel tatildi." dememin ardından o tatilin başlangıcına dönüp havuza girdiğimi düşündükten sonra havuz fayansları konusuna geçerek kayınvaldesi yüzünden havuz fayansları temizlemek zorunda kalan arkadaşımı hatırlayıp "o kızcağız ne yapıyor şimdi kim bilir?" deyip onun en son muğla'da yaşadığı konusuna geçtikten sonra muğla-sıcak orantısı nedeniyle buranın sıcak olduğuna karar vererek "şu balkon kapısı bozuk olmasaydı keşke lan" diye düşünmemin ardından sekreteri arayıp "bu kapıyı yapacak adamlar ne zaman gelecek?" diye sormuyorum.
  
  şöyle yani; h harfinin ardından hemen sekreteri arayıp kadın efendim dediğinde "bu kapıyı yapacak adamlar ne zaman gelecek?" diye sordum dün. çünkü h harfi hakkında konuşamadım. konuşamayınca dikkatim h harfinde kalmadı. h harfinden bir saniye sonra kadına kapıyı soruyordum. haliyle o da "hangi kapı?" diye sordu. çünkü ne zaman kapının bozuk olduğunu söyleyecek olsam aklıma başka bir şey gelmişti, hiç söyleyememiştim.
  
  -bu entryi yazarken bütün düşüncelerim bunlar üzerineydi. araya başka şeyler yazmadım, dolayısıyla silmem de gerekmedi.
  
  -aynı anda bin türlü şey düşünmüyorum.
  
  -demin telefonda konuşmam gerekti, ekrana tekrar baktığımda ne yazdığımı ve ne yazacağımı hatırlıyordum.
  
  dikkat dağınıklığı tanısı koyan iki harika doktoruma buradan tapınıyorum. ilacı yazan elleri dert görmesin.
  
  uyarı: teşhis konmadıysa kullanmayın sakın. kilonuzu falan ölçüp öyle dozunu belirliyor, fazla veya az aldığınızda bir dolu arıza çıkarırmış.