44 entry daha
  • çoğu insana komik gelse de, bilimsel olarak açıklanamasa da varlığını yaşamımda çok defa hissettiğim.

    üç kişiyle bu tür bir bağım oldu, ilki bir kız arkadaşımdı. kaç defa aynı anda aynı kelimelerle başlayan cümleler kurduk hatırlamıyorum. msn'de de yaşadık bunu defalarca. ve ekran karşısında yazışırken bile , "selam" dediğim anda "senin pek keyfin yok" demesine sebep olabilecek kadar tuhaf bir bağ var aramızda. artık şaşırmayacak kadar kanıksadık bunları...

    diğeri uzun yıllar boyunca hayatımda olan insan. ne zaman içimde tuhaf bir sıkıntı olsa, telefonumda "sıkıntını şu an ben de hissediyorum" diyen mesajını görmüşümdür. şu an yüreğimi bir el sıkıyorsa onun km.lerce öteden hissettiğini biliyorum. tuhaf ama buna bir şekilde ben izin veriyorum gibi geliyor. aslında artık hislerimi bilmesini istemiyorum ama bunu nasıl yapacağıma dair bir fikrim yok.

    sonuncusu, ofis ortamında bir süredir ilgi duyduğum kişi. ona dair ne hissediyorsam harfiyen bildiğini biliyorum. çok ender olsa da görmek istemediğim anlar oluyor ve o günlerde yanıma uğramıyor dahi. ne bir günaydın, ne bir iyi akşamlar! konuşmadan anlaşıyoruz çoğunlukla...

    özetle; benim için gerçekten özel olan insanlara kapılarımı açabiliyorum ve onlar duygu durumumu uzaktan dahi olsa algılayabiliyorlar. fakat ben onlarla ilgili böyle bir hissetme durumunda değilim. o da benim yeteneksizliğim herhalde. ya da onlar kapılarını tamamen açmıyorlar. kırırım o kapıyı!
130 entry daha
hesabın var mı? giriş yap