1 entry daha
  • hiç ama hiç hayal kırıklığına uğratmayan, her tarafıyla epey uğraşılmış olduğu belli belgesel. dvd'nin ana menüsünü bile oturdum iki üç kere üst üste izledim de öyle başladım filmi izlemeye. zaten nirvana'nın gölgesinden çıkmanın zor olduğu aşikar, ama bu kadar neşeli görünen adamlar bile meğersem o yolda epey sallanmışlar. belgeselin dürüstlüğü, bugünkü foo fighters yolunda madur edilen adamların röpörtajlarının kırpılmadan, kesilmeden kullanılması ayrı bir takdire şayan.

    son olarak da nirvana severlere bir not düşeyim. insan ister istemez merak ediyor, "nirvana diye bi grupta davul çalıyordum işte, sonra foo'yu kurduk" gibi hızlı bir anlatımla o dönemler geçilecek mi yoksa adam gibi bahsedilecek mi diye. dvd menüsündeki son fotoğraf dave'in o tanıdık nirvana fotolarından biri, onu görünce bir rahatlamıştım zaten. filmi izledikten sonra da sevinerek söylüyorum ki özellikle ilk 10 dakika baya nirvana, nevermind, kurt ağırlıklı. sanırım nevermind'ın 20. yılı vesilesiyle de, zamanın yaraları sarmasıyla da dave artık nirvana konusunda artık iyice rahat konuşuyor.
9 entry daha
hesabın var mı? giriş yap