caim

• kısa ve hayli eğlenceli son saramago romanı. belki dini böyle yerle bir etmek için saramago olmaya gerek yok, ancak milyonların binlerce yıldır inandığı bir hikayeyi 3-5 kelimeyle yerle bir ederken zarifliğiyle yine de farkını gösteriyor. ayrıca çizdiği insandan biraz daha kuvvetli, aslında yetersiz, göründüğü kadar güçlü olmayan ve bunu gizleme telaşıyla sürekli öfkeli dolaşan tanrı (efendi) karakteri kayda değerdir. saramago'nun dine olan öfkesinden, romanın iki-üç yerinde tek cümleyle eleştirilen yahudiler de nasibini almış, bu yüzden romana 'kötü' demenin daha kolay olacağını düşünüyorum.
  
  ayrıca (bkz: sesli güldüm piç)