havalı

• böyle bireyler daha sonra gittikçe çirkinleşiyor insanın gözünde.
  hem kendimde, hem de çoğunlukla diğer insanlarda da gördüğüm şey bu.
  bir yanı iyi, bir yanı kötü.
  şöyle örneğin;
  fiziksel olarak çok güzel bulduğumuz biri, tanıdıkça -aşk/nefret gibi bir "engel" yoksa ortada- gözümüze "aslında o kadar da güzel değilmiş" gözükmeye başlıyor.
  çok çirkin bulduğumuz bir kimsede de bu tam tersi olarak işliyor.
  kişilik kısmına bakarsak;
  çok karizmatik, çok "farklı" gelen biri, zaman ilerledikçe "aman vasat bir tip işte" oluyorken; o burun kıvırdığımız, bizi hiç heyecanlandırmayan tip ise adeta bir übermensch olabiliyor kalbimizde.
  
  pekala normal duygular bunlar sanıyorum fakat "ulan bir bokluk var ama..." da demiyorum değil hani.