il deserto dei tartari

• şunları düşündürmüştür:
  insanoğlu kendi kendisinin kafesidir. gitmek, kalmak veya dönmek ile ilgili tüm akıl yürütmeler esasında kader olarak adlandırılabilecek yolda -daha ziyade tren rayları gibi- gerçekleşenlerin süslenmesidir.
  kişi kendine dahi itiraf edemese de hayatını hep bir sonrakini bekleyerek yaşar, bu kaderin esareti altında olmak gibidir.
  birgün bıraktıklarınıza geri döndüğünüzde hiçbirşey eskisi gibi kalmayacaktır çünkü esasında siz değişmişsinizdir.