özlemek

• fransızların, dallama mallama da olsa, oldukça anlamlı bir ifadeyle dile döktükleri kavram.
  
  buna göre fransızcada tam olarak 'özlemek'in karşılığı olan bir fiil yoktur, eksik olmak (bkz: manquer) vardır.
  mot-a-mot olarak "(ben) seni özledim" şeklinde bir ifade yerine "(sen) bende eksiksin" (bkz: tu me manques) derler.
  
  gerçekten de biz insanlar hep kendimize mutluluk veya huzur veren birisinin/birşeylerin^********* peşinde oluyoruz. nitekim bu mutluluk avında çoğu kez en garanti yöntem olarak -belki farkında olmadan- özellikle eski deneyimlerimizden öğrendiklerimizi, bildiklerimizi tekrarlamaya gayret ediyoruz.
  
  olur da koşulların elverişsizliği bu döngüye (tekrara) engel olursa işte o zaman bir boşluk oluşuyor. ve ardından bu boşluğu doldurmaya çalışıyoruz (ya da çalışmıyoruz). eğer bu boşluğu başka kişilerle/şeylerle doldurabilirsek arayışlarımız bitiyor, eskinin yokluğu fark edilmiyor.
  ancak o boşluğun yerine başka bir kişi/şey koy(a)madığımız durumlarda çareyi eskiye sığınmakta buluyoruz.
  
  işte böylece başka türlü ikame edilemeyen bu tür duygular kişide eksik kalmış oluyor.
  velhâsıl, bizim "özlediğimizi" söylediğimiz tüm bu şeyler özünde eksikliğini gideremediğimiz, eskiden sahip olduklarımızdır..
  
  (p.s. aslında başka dillerde de benzer kullanımlar var, ama ben fransızca olanı üzerinden düşüncelere dalıp bu entryyi yazdım)