darbareye eli

• delinin birisi kuyuya taş atar, kırk akıllı çıkaramaz filmi.
  
  --- spoiler ---
  
  anlaşılan o ki, iranlı yönetmen filmografisini bu sözü şiar edinerek oluşturmaya çalışıyor. codayi-i nadir ez simin filminde de benzer bir temayı farklı şekilde işlemişti. ondan sonra bunu izlediğim için olsa gerek, pek garipsemedim. ama çok gerildim. en sükseli gerilim filmlerinden daha rahatsız ediciydi. baştaki pervasız neşe, birbirlerine durmadan kur yapan karı-kocaların eski hesapları da açarak tartışmaları, ortalıkta koşuşturan çocuklar, elly'nin aranması, bulunamaması, nişanlının çaresizliği, elly'yi teşhis etmesi ve akabinde terk etmesi. tüm bunlar haddinden fazla gerçekçi ve stresliydi. yine de en büyük gerilimi yalanlar havada uçuşurken yaşıyor insan. seyirci kameranın yerine geçip, karakterler arasında dolaşıyor ve hadi artık bu yalanı da söylemeyiver ya da bu gerçeği burada söylemenin sırası mı şimdi diye ikilemde kalıyor. kelebek etkisi ne imiş anlıyor insan. âlem domino taşları gibi devriliyor ve felek insanın elinden/dilinden çıkan eğri büğrü, şekilsiz, çamurdan bir küp gibi tebarüz ediyor. üstelik o küpten mütemadiyen su sızıyor.
  
  --- spoiler ---
  
  film bittiğinde zihnime yerleşen soru şu: acaba biz bir yalan söylediğimizde de -biz farkında olmasak bile- böyle tersine mi dönüyor devran?