on iki yıllık zorunlu eğitim

• 4+4+4 eğitim sistemi. iyi de burdaki tek dert 10 yaşında ihl'ye gidilir mi yani? bu imamhatiplerin önünü nasıl keseriz derdinden eğitim sistemi daha kötü olamayacak kadar bir sürü gencin aleyhine döndü. bir ülkede eğitim sistemi nasıl olup da, ihl'lerin önünü nasıl açarız-nasıl kaparız konusuna bu denli bağımlı kılınabilir. ne biçim bir kafa-zihniyet bu.
  
  filler tepişir çimenler ezilir olayı tam manasıyla.
  
  bir kere dön bak arkadaş, bir kere dön bak. ortalıkta işsizlikten kırılan üniversite mezunu sayısına bir bak. iki senede bir sınav sistemi değiştirmenin sonuçlarına bak. eskiden lise mezunu olan öğretmen olabilecek, hemşire olabilecek yetkinlikteyken, şimdi öss'de çıkmayacak -o da ygs mi oldu neyse işte- tek bir kelimeyi sokmuyor beynine. çoluğun çocuğun beyni, şıklara sığdırılmış hap bilgilerle yığın yığın dolu. ama bu bilgileri nereye nasıl perçinleyecek bi haber. yöntem yok, kuram yok, mantık yok. hiçbir halt yok. üniversiteye gidince sudan çıkma balık. e akademide de bir yere kadar. çoğunluğun seviyesi neyse o kadar verilebilir. insan kendisini geliştirmeye, bir nebze olsun kafa çalıştırmaya, kendi kafasını bulmaya, binbir çaba emekle, iç çatışma ve kavgayla, yırtına yırtına 30'una doğru filan erişebiliyor. o da bilinçli bir gençse eğer. bunun sebebi eğitim sistemi başka bir şey değil. bu arada da önümüze konmayan zorluk, engel-çengel kalmıyor. özgür düşünce yok. eskiden ideoloji sahibi olmak, iyi kötü, lisede başlayan bir şeymiş. lisede insanlar gençlik heyecanıyla da olsa, seslerini çıkarma irade ve gücüne sahipmiş. şimdi sümüklerimizi yalıyoruz daha. dershaneden alıp eve evden dershaneye. bu arada gelişme sadece tipte. iş giyinip kuşanmaya, sürünüp boyanmaya gelince, tv'de ne giysem yarışmalarına katılmaya gelince 18 çok ileri bir yaş. ama cumhurbaşkanının adını bilmek açısından henüz çok erken.
  
  4+4+4 müş. istersen 7 üssü 5 olsun. kafa değişmedikten sonra.