yüzyılın aşkı

• ve diğer şeyler topluluğu'nun tek perde 90 dakikalık oyunu.
  
  8 farklı zaman ve mekandan “şimdi”ye varan aşk öykülerinden derlenmiş bu oyun, 8 farklı sinema filminden kısa ön gösterimler tadında. aslında hepsine aşk denemez ya da en azından karşılıklı aşk denemez. bazıları bilindik tarihlere denk gelen kadın erkek ilişkileri öyküleri, belki. 1999'da milenyumun eşiğinde evliliklerinde “ufak” bir kriz geçiren çift gibi ya da 1943'te karartma gecelerinin mum ışığında muhtaç eden ve muhtaç edilen çift olmayan çift gibi.
  
  hikayeler kronolojik bir şekilde ilerlemediği ve zaten birbirleriyle bağlantılı olmadığı için sahne geçişleri de bağlantılı olamıyor. sahnenin karartılıp oyuncuların hazırlandığı bu sürelerde keşke projeksiyon perdesinden yararlanılsaydı. misal neredeyse oyunun önüne geçen başarılı afişindeki gibi sualtı çekiminden derlenen görüntüleri izleseydik. bu zamanın girdabında dalgalanan çiftle değişseydi sahneler.
  
  hikayelerden 1981 ve 1990 tarihliler başlı başına oyun olacak kadar güzeldi. özellikle cemal süreya’nın anıldığı 1990 hikayesinin metni çok kuvvetliydi. imkansız parçasının içe işleyen duru nağmeleriyle ilerleyen hikayeyi uzun uzun izlemek isterdim. 1981 ankarasında geçen hikaye de deniz celiloğlu'nun performansıyla içe dokunuyor.
  
  oyunculuklarda deniz celiloğlu başta biraz tutuk, yerini yadırgamış gibiydi. ama karısını aldatan geniş koca ile işkence mağduru adam gibi birbiriyle alakasız karakterlerin gayet hakkını verdi. sanem öge ise hep aynı geldi bana. işlevsel kıyafetine eklediği küçük aksesuarlarla zamanlar arası geçiş yaparken karakterine de farklar ekleseymiş keşke. böyle bir sülaleden gelen kadınların öyküsünü izlemiş duygusu veriyor. iki kişilik bu oyunun 3. oyuncusu da bence dekoru oluşturan masaydı. ne güzel bişiy o öyle, oyundan sonra sahneye sızıp orasını burasını kurcalamak istedim.