uğur mumcu

• bizim evde çok sevilirdi.
  ben çocuktum, kitap fuarlarında görmek için sıra beklerdik.
  ilk ''sakıncalı piyade'' yi okumuştum, 8 yaşındaydım.
  bana aldıkları kitabı imzalamak istememişti, ''çok küçük '' demişti
  kıyamamıştı o kitabı almalarına ailemin ''okuyor, gerçekten okuyor '' dediler ona.
  güldü, saçımı okşadı, yanaklarımdan öptü.
  şimdi 31 yaşındayım.
  öldüğü gün ve müteakip haftalarda çok ağlamıştım.
  hala ağlayabiliyorum, o kadar derinden dokunmuştur yüreğime, o kadar içime işlemiştir onun insan sevgisi, vatan sevgisi,
  güçlü ve cesur belagat yeteneği, hiç bir şeye ihtiyacı olmadan sadece kendisi.
  bir insanı, bir aile babasını, karanlıklarla yazarak savaşan bir adamı öldürebilecek, yok etmek isteyecek kadar korkan karanlıkla çocuk yaşta tanışmış, dehşete düşmüştüm, hala düşüyorum o dehşete.