acemi asker komutan diyalogları

• ustalık dönemi konuşmalarına kıyasla daha kaygıdan, korkudan uzak konuşmalardır.
  
  manisa batı kışladaki bölüğümde ortama alışmaya çalışıyorum, biraz da severim etrafı izlemeyi. bizimle aynı gün bizim bölükte göreve başlayan (doğu görevi yeni bitmiş) uzman çavuş bi komutan var, aynı zamanda takım komutanımız. böyle kimseyle konuşmuyor, etrafı izliyor anlam veremeyen gözlerle, dalgın adam hep, garipsiyor ortamı belli ki. adam da dünyanın en iyi insanı mübarek. hani dersin ya "lan bu adam general olmalıymış anasını satayım" işte öyle biri... bir-iki gün izledim, sonunda dayanamayıp yanına gittim bi boşlukta. ne tekmil ne esas duruş tabi...
  
  - efendim hadsizliğimi bağışlayın da bir şey sormak istiyorum müsadenizle....
  - (olaya giriş şeklime gülümseyerek) buyur tabii...
  - bi tuhaflık var sizde diğer komutanlarla doğru düzgün sohbetiniz yok, sıkkın, mutsuz görünüyorsunuz, sanki burada olan biteni anlayamıyormuş gibi... tabii benim işim değil ama...
  - (buranın komple amına koyayım gibi şöyle etrafa bi göz gezdirdikten sonra) arkadaş sana şöyle özetleyeyim çok karıştırmadan. çocuğum bile henüz bana alışamadı, daha tam olarak tanımıyor. haliyle ben de henüz buraya alışamadım, alışırız be sonunda... :)
  - anlıyorum efend.. komutanım siz tekrar kusuruma bakmayın samimiyetinize binaen ben...
  - biliyorum biliyorum... :)
  
  bi hafta kadar sonra gece eğitiminde eğitim çavuşları takıma bir şeyler yaptırıyor ben bi sebepten (elimde 2 tane silah mı vardı bi şeydi) komutanın yanında kaldım.
  
  - yıldızları görüyor musun arkadaş?
  - evet komutanım.
  - işte ben şu an sırtüstü taşlara uyumak için yatıp gökyüzündeki yıldızları izlediğim dağları özlüyorum.
  - (hani konuşsak sabahı buluruz ama ben ne desem boş sessizliği) ...
  - orada bırakıp geldiğim arkadaşlarımı özlüyorum o yüzden biraz alışamıyorum buranın düzenine.
  - eminim onlar da sizi özlüyorlardır.
  
  sonra bir kaç saat uyumak için yataklarımıza gidiyoruz.
  
  açıkçası bir meslek olarak askerlik benim işim değil ama ben bile özlüyorum onun emri altındaki günlerimi.