il deserto dei tartari

• doğmamış çocuğa don biçilir mi evet biçilmiş bu kitapta.
  
  dino buzzati yaşamsal tercihlerimizin kimi zaman ne büyük bedeller ödeteceğini yüreğimize bir hançer saplarcasına vuruyor bu kitapta.
  
  hayallerinin peşinde koşarken gerçek hayatı ıskalamak. sevdiklerini değerlerini bir kenara itebilmek. koca bir hayatı soğuk bir duvar köşesinde noktalamak.
  
  gerçek yalnızlık ve bu yalnızlıkta elimizden kayıp giden bir hayat.
  
  gerçekten son sayfaları fazlasıyla iç karartıcı. yüreğinize derin bir kor düşürecek varoluşsal sorgulamalara gark edecek kadar vurucu bir kitap.melonkolik ritmi kitabın son sayfalarında tavan yapıyor.
  
  bu sorgulamalar zaman zaman franz kafka'nın dava'sını albert camus'un yabancı'sını nuri bilge ceylan'ın insanın kendisine olan uzaklığını ele aldığı uzak'ını drogo'nun "kuzey ordusunu" bekleyişi cervantes'in don kişot'unu akıllara düşürse de her yönüyle kendine has, özel, samimi dost bir kitap.
  alegorik romanların baştacı olacak özgünlükte.
  benim için doğunun limanları ve kürk mantolu madonna'dan sonra hüznün en çok yakıştığı kitaplardan.
  
  --- spoiler ---
  
  ah drogo ah bastiani kalesi'ni mezar yaptın kendi kendine ne diyeyim sana. çölde düşman beklerken elindekileri yazgına kurban ettin.bir ömrü bir hayal kırıklığına feda ettin.kendine biçtiğin rol hayatının trajedisi oldu.
  
  kendini hayallerinden sevdiklerinden ailenden tecrit ettin. 30 yılı kırışmış yanaklarından dökülen gözyaşlarına teslim ettin. yılları umudlarına kurban ettin.
  bir ömrü tekdüze yaşamak, her bahar gelişinde umutlarına sarılmak, koca bir ömürde gül bahçesinde bir korkuluk olmaya değer miydi.
  
  --- spoiler ---