bugün sabah sabah beni ağlatmıştır, rahmetli.
son zamanlarda
bir demet tiyatro'ya sardım. şakalar, komiklikler, 90'lı yıllar, toplumsal eleştiri, siyasi gönderme falan derken nostaljik nostaljik seyredip duruyorum. ancak 114'üncü bölümün sonunda bütün ekibin
bkm'nin salonunda oturup
gürdal tosun'un sahnelerini izlediği kısma gelene kadar gürdal kardeşimizin vefat etmiş olduğu zerre aklıma gelmemişti. sabah görünce bir fena oldum.
sahnede selam veren
gürdal tosun,
bir demet tiyatro ekibi ayakta alkışlıyor, ekranda da bir not: "gürdal, biz senin yanına gelene kadar sen bizim yanımızdan ayrılmayacaksın." şimdi gel de sen ağlama...