kürtaj

• tipki kisinin omrunu down sendromlu bir cocukla ilgilenmeye adamasinin o kisinin tercihi olmasi gibi, kisinin omrunu normal bir cocukla ilgilenmeye adamasi da o kisinin tercihidir.
  
  kimsenin sikinin keyfi bizi baglamadigi icin, o keyfin neticesinde nasil karar verecegi de bizi baglamaz.
  
  ayrica birak kaza sonucu dogan cocuklari, bazi bilincli ve istekli yapilmis cocuklarin bile (ne bazisi, neredeyse hepsi) nasil egitimlerden, terbiyelerden gectigini, nasil insanlar haline geldiklerini, toplumu nasil etkilediklerini gorunce kurtaji zorunlu kilmak bile bazen mantikli bir secim gibi geliyor da, ozgurluge ve bireysel secime olan inancimizdan dolayi bu fikri hayata gecirmiyoruz.
  
  ve sikimizin keyfi de onemli gardas. korunup korunmamak da benim (ve partnerimin) secimi oldugu gibi, sikimin keyfi (ne igrenc bi tabir lan bu, mina kodumun ataerkil kafasi) gectikten sonra neticesini nasil karsilayacagim(iz) da ben(biz)im secimim(iz). istersem sirf pustluguna partnerimi hamile birakip birakip (dogmamis) cocugu aldiririm, istersem (dogmamis) cocugu sikerim. sana ne lan?
  
  siktir git simdi bi tavuk kurtaji yap bana (omlet. anladin mi espriyi?)
  
  edit : bir de sikerim senin islami sartlarini. ozgur muyum, degil miyim? soru retorikti, verecegin cevabin da sulalesinin amina koyum o ayri da, baskasinin ozgurlugune zarari dokunmadikca istedigimi yaparim -ve hayir, kurtaj dogmamis cocugun yasama ozgurlugunu elinden almak degil. yasama ozgurlugu diye bir sey yok. ozgurluk, secimlerle ve o secimlerin getirdigi sorumluluklarla alakali. sen mi sectin yasamayi? hayir. hatta biraz daha ileri gidersek : dogmak, ozgurluge olabilecek en uzak noktadir (cunku dogmayi secme sansi yoktur). dolayisiyla yasama ozgurlugunun de, hayatin kutsalliginin da amina korum. tabulariniz batsin, sikimin besledikleri.