hsbc

• bu banka ile son maceramı^* paylaşmak istiyorum.
  10 yılı aşkın zamandır aktif müşterileriydim. en son geçen ay 90 tl üyelik aidatı kesildiğini görünce tepem attı. hoş her sene aidat kesintisini görünce tepem atıyor, ama bu sefer miktarı daha bir hoş etki yaptı.
  
  bu kez son kararım deyip telefona sarıldım, neymiş 4440111 den ulaşabilirmişiz. yalan, külliyen yalan. doğal yollarla ulaşan adama plaket vermek lazım. üç gün aradım. her gün en az 5 kez olmak üzere toplamda 1'er saati aşkın telefonda bekledim. evet, bekledim, ne bir konuşma, ne bir işlem. sadece bekledim. üç günde toplam 3 saat 15 dk kadar konuşacak bir muhatap aradım. yok arkadaş, kimse yok. kapatmış gitmişler sanki. hele arada bir kadının çıkıp; "peşinen söyleyeyim, o kadar çok savsaklayacağız ki, en az 5 dk beklemek zorundasın, emin misin, eminsen 1'e bas" demesi yok mu, ayar ediyor adamı. yine arada bekleyenin canı sıkılmasın diye bir başka kadın çıkıp "şu an çalışan görevlilerin hepsi meşgul, öteki müşteriler ile ilgileniyorlar, sen hala keriz gibi bekleyecek misin? bekleyeceksen en az bir 5 dk daha" demesi de cabası. hayır, işin kötüsü, bu tekrarlar artınca her şeye küfür etmeye başlıyorsunuz. ben de farkında olmadan "vay o öteki müşterilerin" diye arada sayıyordum.
  
  neyse, bir yol keşfettim, kayıp çalıntı kart bildirimi deyince açıyorlar hemen. ama işlem yapmıyorlar, konu başka olduğu için ona aktarmalıyız deyip aktarıyorlar. ve yine aynı kısır döngü, bekle dur. nerede ise tüm kayıp çalıntı ekibi ile tanıştık, hepsine tek tek yalvardım adeta. lütfen yardım eli uzatın diye. inatçı onlar da, kimse yardım etmiyor. her seferinde de başka bir şekilde yönlendiriyorlar, kimi diyor ki önce 1'e bas, sonra 4'e, sonra 8'e. öteki diyor ki önce kart numaranı gir , sonra 4'e bas, beriki hiçbir şeye basma sadece bekle vs vs vs. herkes bir başka havada, başka telde.
  
  nihayet dün gece yine kayıp çalıntı kısmındaki bir arkadaşı aradım, hoş beş muhabbetten sonra, azıcık arayı buldum diye sevindim. sonra muradımı söyledim. ne olur beni kurtar, çek fişi bitir işi. efendi çocukmuş, yardım etti, dedi ki kart aidatını geri verelim vazgeçin, dedim yok. zaten artık kart üyeliğinden değil, şu müşteri hizmetlerine ulaşamama çilesinden ötürü kapatmak istiyorum. zor bela kapattık.sinir olduğum bir başka husus da aynı şekilde kayıp çalıntıdaki diğer elemanların "biz yapamayız egu megu" deyip beni o çıkılmaz kuyulara atmış olmaları. ulan dallamalar, madem yapılıyordu, niye yapmadınız. herkes yalancı arkadaş. hasılı öylece huzurlu bir uyku uyudum.
  
  sabah, yani bugün bir telefon geldi, numara aynı numara, dedim ki kalaylayacak biri daha denk geldi, az daha stres atayım. ama o da ne, bant kaydı ve otomatik arama. kabus gibiler. diyor ki kadın "duydum ki unutmuşsun gözlerimin rengini, 50 tl bonus versek geri gelir misin" evetse falana bas, düşüneyim dersen filana bas" - bu arada korkuyorum ki acaba hayır diye bir seçenek yoksa otomatik geri yollarlar mı- neyseki sonra "reddediyorsan 4 de bas." önce 4'e bastım, sonra da kahkahayı bastım.
  
  adamlar o kadar düşmüş ki, o seviyeye gelmiş ki kartını iptal ettirenler için otomatik arama ve bant kaydı yapmışlar. aferin size, beter olun. inşallah hiç müşteriniz kalmaz da o telefona bakanlar(!) hizmet sunabilir.
  
  unutmadan, 10 yılı aşkın zamandır müşterisi olduğumu, hemen hemen her yıl ortalama 30 bin liralık harcama yaptığımı, ama malesef ki(onlar açısından malesef) hep zamanında borcumu yatırdığımı belirtmek isterim.
  
  evet, başta da dediğim gibi, inşallah son maceram bu olur. bir daha da kapısından girersem at olayım.