oaristys

• orhan veli'nin 22 yasindayken yazdigi, hece ölçüsü kullandigi için bilmeyen birinin onundur demekte zorlanacagi fikrimce pek hos, pek hos, beni hissiyat alemlerine sevkeden siir. üstelik sarmal uyak kullanip da (abba) hala ahenkli olmayi basarabilen bildigim ender siirlerden. esas beni bu siirde ilgilendiren, oaristys ne demektir, bu.. kendimce derin arastirmalar yürütüp de cevabina ulasamadigim bir soru, içimde kalmış bir uktedir bu. (araştırmalarımın doruk noktası icq nicki oaristys olan birini bulup ona kelimenin anlamını sormak oldu, artik o biliyordur diye, o da "ben çok arastirdim bulamadim, herhalde orhan kafasindan uydurdu bunu" dedi) bilen varsa paylaşırsa çok seviniriz tabii.
  siirimiz ayrilikla biten bir çocukluk (hadi ilk gençlik diyelim) aski üzerine:
  
  ey hatirasi içimde yemin kadar büyük,
  ey bahçesinin hos günlere açik kapisi,
  hala rüyalarima giren ilk göz agrisi,
  çocuk alinlarda duyulan sicak öpücük.
  
  ey sevgi dalimda ilk çiçek açan tomurcuk,
  kanimin akisini yenilestiren damar,
  gül rengi isiklari sevda dolu aksamlar
  içime yeni bir fecir gibi dolan çocuk.
  
  ey tahtaperdenin üzerinden asan hatmi
  ve havalari seslerimizle dolu bahar,
  kosustugumuz yollar, oynadigimiz sular,
  kagittan teknesinde sevinç tasiyan gemi.
  
  duyup karsi minarede okunan yatsiyi
  yatagima sicakligini getiren rüya,
  denizlerinde onunla yasadigim dünya
  ve ey ufku beyaz cennetlere giden kiyi
  
  ah! bir çok seyler hatirlatan eik agaci
  ve o, ilk yolculukla baslayan hasret, zindan:
  atlari çingirakli arabanin ardindan,
  beyaz, keten mendilimde sallanan ilk aci.