103 entry daha
  • nba'de playofflarda çile doldurmadan şampiyon olmak diye bir şey yok. son yirmi senede şampiyon olan takımlara baktığımızda hepsi ya takım halinde ya da önemli oyuncuları bazında feleğin çemberinden geçmiş, playofflarda çok acılar çekmişler.

    - jordan'ın bulls'u senelerce detroit ve boston'la boğuştuktan sonra şampiyon oldu.
    - hakeem olajuwon, jordan'ın olduğu draftta 1. sıradan seçildikten sonra tam 10 sene şampiyonluk göremedi, ta ki jordan ara verene kadar.
    - david robinson, senelerce hakeem'in peşinde sırasını bekledi, mvp olduğu 95 yılında hakeem tarafından playofflarda maymun edildi. ancak duncan geldiğinde o çok beklediği şampiyonluğa ulaşabildi.
    - shaquille o'neal, nba'e girdikten ancak sekiz sene sonra şampiyon olabildi, önce orlando'yla finallerde olajuwon tarafından süpürülmesi gerekti.
    - tim duncan 2. şampiyonluğunu almak için shaq'ın insana dönüşmesini beklemek zorundaydı. 2001 ve 2002'de spurs, lakers'a karşı playofflarda 2 seride toplam 1 maç kazanabildi.
    - detroit pistons 2002'de boston'a yenildi, 2003'te nets'e süpürüldü. 2004'te rasheed wallace geldi, ki o wallace 2000'de portland'ın konferans finalinde lakers'a karşı o inanılmaz 7. maç çöküşünde sahadaydı.
    - 2006'da miami hakemlerin iteklemesiyle kazanırken nba'de şampiyonluktan başka her şeyi görmüş geçirmiş gary payton ve alonzo mourning büyük rol oynadı. tabi shaq da başrollerden biriydi.
    - boston celtics'te big three bir araya gelir gelmez şampiyon oldular, ama üçünün toplam 35 yıl nba tecrübesi vardı ve yaşamadıkları hayal kırıklığı kalmamıştı.
    - kobe bryant... shaq'tan 2004'te kurtuldu ama shaq'ın gölgesinden kurtulmak için 5 yıl daha beklemek zorundaydı. 3-1'den seri de kaybetti, mvp olduğu yıl final de kaybetti. ilk finals mvp ödülünü 13. sezonunda kazandı.
    - dirk nowitzki ve dallas mavericks... ben taraflıyım ama en eşsiz, en imkansız, en çileli hikaye bu olsa gerek. 11 sezon üst üste 50+ galibiyet... 67 galibiyetli sezonda ilk turda elenmek... "2.5 - 0"dan final vermek... steve kerr'den amare stoudemire'a, dwyane wade'den baron davis'e, chris paul'dan manu ginobili'ye kadar kimler ipini çekmedi ki dallas'ın. artık olmaz denen sezonda finale çıktılar, yine olmayacak denen yerde (2. maç) mucizeyi gerçekleştirdiler. dirk o kupayı kaldırdığında anlamını ondan iyi bilen kimse kalmamıştı.

    bu oklahoma city thunder takımında acı yok. çile yok. formalarındaki o nba finals logosuna baktıklarında mahzun olmuyorlar, buruk bir gülümseme ya da sinirden yaşaran gözler onlara uzak. en iyi 4 oyuncuları (durant, westbrook, harden, ibaka) 24 yaşın altında, acı diyebilecekleri tek deneyim geçen sene dallas'a verdikleri 4. maç. sefolosha desen leyla, ben nerdeyim bu neyin finali kafasında kıçına teneke bağlanmış kedi gibi dönüp duruyor. perkins'te 2010'dan ne kaldıysa bütün takıma yetmiyor işte.

    spurs karşısında boyut değiştirdiklerinde çoğumuz dedik ki "belki bu takıma çile lazım değil, doğru düzgün ağlamadan gülecekler galiba". ama miami gözyaşı farkıyla seriyi almak üzere. lebron neler çekti hepimiz biliyoruz. takım olarak da geçen seneki acı miami'ye yetiyor bu sene. bu halde okc thunder 3-1'den seriyi alırsa sadece istatistiksel bir ilki değil, sayıların sayamadığı bir ilki de gerçekleştirmiş olacak. ama şu anda çok zor görünüyor. olan spurs'e oldu, sezonun en iyi takımı en kötü haftasını en yanlış zamanda geçirince finaller mundar oldu. artık bir mucize lazım.

    bir yan not: tecrübesiz takımla tecrübesiz koç kombinasyonu kesinlikle şampiyonluk için uygun formül değil. en net örneğine 2006'da yine miami karşısında avery johnson'ın dallas'ıyla şahit olduk. okc, scott brooks'a takımı bu noktaya getirdiği için teşekkür edip dostça ayrılmalı. takımı sırf draftla kur, sıfır tecrübeli koça emanet et, en iyi dört oyuncunun yaş ortalaması 23 olsun... bu kadar radikal olmamak lazım. nba'de devrime yer yok.

    özet isteyenler için: dayak yemeden dayak atmayı ögrenemezsin.
443 entry daha
hesabın var mı? giriş yap