ve durgun akardı don

• --- spoiler ---
  
  podyolkof, <izin verin, ölmeden önce son sözlerimi söyliyeyim,> dedi.
  
  <konuş, konuş! söyle söyliyeceğini!> cephe adamları bağırdılar.
  
  podyolkof orda kalanlara doğru ellerini uzattı.
  
  <görün işte, bizim ölümümüzü seyretmeye kaç kişi kaldı burda!> diye başladı. < vicdanları elvermedi. çalışan halk adına, onların çıkarları için pis generallerle ölümü göze aldık da savaştık. şimdi sizin elinizde ölüyoruz. ama lanetlemiyoruz sizi. sizi fena kandırdılar. ihtilal hükümeti gelecek, o zaman hakkın kimin yanında olduğunu göreceksiniz. durgun don'un en kıyak evlatlarını o çukura gömdünüz... >
  
  sesler gitgide artıyordu. son sözleri kargaşalıkta işitilmedi. bunu fırsat bilen subaylardan biri podyolkof'un ayağının altındaki tabureyi itiverdi. podyolkof'un koca gövdesi hızla düştü, sallandı, kaldı. ama ayakları yere değiyordu. boğazını sıkan ip kasıldı, podyolkof ayaklarının ucunda yükseldi, çıplak parmakları toprağı tırmıkladı durdu. soluk almıya uğraştı. dışarı uğrayan gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirerek, sakin bir sesle konuştu:
  
  <doğru dürüst adam asmasını bile öğrenememişsiniz...! bu iş benim olaydı, ulan spiridonof, yere değer miydi hiç senin ayağın?>
  
  --- spoiler ---
  
  ve durgun akardı don - tektaş ağaoğlu çevirisi (1965) - şubat 1966 ağaoğlu yayınevi baskısı - sayfa 413^*.