işte herkes yüz yüze

• turgut uyar şiiridir.
  
  işte herkes yüz yüze şimdi geceyle
  karşılıksız suçlamalarla avutuyor kendini
  'senin aşkındır' diyor uzun iç-çekişlerle birisi
  birisi 'her şey uzakta artık'
  istanbul karagümrükte bir evde
  belki de başka bir yerinde dünyanın
  'hayır' diyor birisi ama neye
  bir oyun sanrısı gidip geliyor
  gidip geliyor
  deniz dibinde bile terlenen bölgelerde
  
  'ölsen ne yaparsın' diyor birisi
  'her gün ne yaparsın'
  tut ki avukatsın istanbul barosuna kayıtlısın
  'ellerindeki ve göğsündeki çeşmeler' diyor biri
  'suçsuz çıkarmıyor seni'
  tut ki almanyaya bir mektup atmışsın
  'ilkinde doğrusuna raslamadım ki'
  diyor birisi
  dışarlarda bir omcanın dibinde
  bir üzüm tanesi çürüyor azar azar
  gece çürüyor
  'sonrası iyi olsa ne yazar'
  diyor birisi
  
  tut ki bir fransız bayrağı bulmuşsun
  bleu blanc rouge
  ya da bir olimpiyat meşalesi
  kim barıştırır seni dünyayla
  hangi sulh hukuk
  hangi uyuşmazlık mahkemesi
  "derin dereleri derin mi sandın"
  diyor birisi radyoda
  
  marmara ereğlisinden geliyor birisi
  -güzel bir yer olsa gerek marmara ereğlisi-
  geceyle başka bir kentte karşılaşınca
  ne marmara kalıyor ne ereğlisi
  bir caminin taşıyıcı sütunu altında
  ya da bir içki-evinde
  ölümle başlayacak bir yalnızlığın
  tadını duyuyor ağzında
  'ölüm bir kazadır' diyor birisi
  ivmesi artıyor umarsızlığın
  'ne ki herkesin başına gelir'
  
  'arada bir adım sorsalar' diyor birisi
  belki de öyle birini tanıyorumdur
  geçmişinde cakalı ayak izleri
  sonsuz denecek kadar sürekli
  günden geceye geçerken şaşkın
  hatta -nedense- öfkeli
  'bir gemi düşlüyor da ondan' diyor birisi
  'hep günden geceye kalkan'
  ama nerde öyle bir gemi
  
  'beni bir gün bir yerde bulurlar'
  diyor birisi
  sağında gazetesi solunda bir ağustos bahçesi
  göğsünde dünyayla ilişkisi
  darmadağınık saçmasapan toz gibi
  'saçların kapkara gözlerin korku irisi'
  herkes kendi elini tutuyor
  öbürlerini bırakıp
  kopkoyu bir çığlık bekleniyor karşıki evden
  herkes geceyle yüz yüze şimdi.
  
  [kayayı delen incir, 1999, can yayınları]