boşluk hissi

• travmalarla dolu bir ömrü yaşamaktan yorulan, insanların arasında kalmaya devam ettiği müddetçe insanlıktan uzaklaştığını anlayan, kendisine "hayat" diye sunulan takvimin aslında bir avuç baldıran zehri olduğunun -geç de olsa- farkına varan, hangi sokağa girse "çıkmaz" çıkan , çareyi; bir uçurumdan, bir gökdelen tepesinden yada yüksekçe bir yerden kendini aşağıya bırakıp bu hengameye - keşmekeşe bir son vermekte gören kişinin çığlık çığlığa suskunluğudur bu.
  
  yukarıdan aşağıya bırakırsın kendini -sıyrılıp tüm yaşantılardan- kendine vadettiğin huzura kavuşmak için. bir anlık acı, ardı sonsuzluk... veya kurtulup yeniden tutuvermek hayatın ellerini... ama o son hiç gelmez. havada asılı kalmaktır boşlukta olmak...ne başlangıç noktana dönersin ne sona ulaşırsın... ve bu his her ikisinden de daha fazla yakar canını...