sosyalistler arasındaki cinsel tutuculuk

• hem vardır hem yoktur.
  
  diyelim ki "bacı" tartışması: sol toplumsallaşınca, devrimciler omuz omuza mücadele verdikleri kadın yoldaşlarını nereye koyacaklarını bilemediler, bacı dediler, dünya ahiret kardeşlerimiz dediler. sol örgütün salt "dişi" yanını oluşturmasına izin verilen kadınların cinsellikten arınması gerekiyordu, "bacı" imdada yetişti. öncü olmayı kendilerine atfedenler, toplumun çarpık ahlak anlayışına ters düşmekten imtina ettiler çünkü mazaallah yanlış anlaşılabilirlerdi. topluma ahlaklı olduklarını göstermeleri, "ahlaksızlar" eleştirilerini bertaraf etmeleri gerekiyordu. evet, cinsel devrim kıyılarından köşelerinden bile geçmemişti. bu yüzden tutuculardı. ama sosyalistlerin kendilerine özgü, bambaşka bir tutucu yapıları yoktu ve bu yüzden de sadece onlara atfedilebilecek bir tutucu sıfatına sahip değiller.
  
  peki ya şimdi? liberteryen kısmını hariç tutarak konuşursam çok da değişmediğini gönül rahatlığıyla belirtebilirim. toplumsal cinsiyet politikaları metinlerinde yer alıyor olabilir ama örgüt içindeki pratiklerde ahlak değerleri, toplumun genel ahlakına yakınsıyor, daha ileri pek gitmiyor. hala örgüt içindeki tacizler örtbas edilebiliyor, eşcinsel bireyler homofobik davranışlara maruz kalabiliyor. en basitinden, en gündelik pratikten örnek verilirse; temizlik, çoğunlukla kadın yoldaşlardan beklenen bir görevdir hala. eskaza bir kadın tacize ya da bu pratiklere karşı sesini yükseltirse, kendisi "sınıf mücadelesini sekteye uğratmak"la ya da "mücadelenin eksenini kaydırmak"la suçlanır. toplumsal cinsiyet pratiği böyleyken cinsel tutuculuk ne haldedir düşünün. yani sosyalist örgütlerin toplumsal cinsiyet pratiği de, cinselliğe bakış açısı da çarpık genel ahlakın çevresinden uzaklaşmaz.
  
  can yücel'in ödp kurulurken bir eşcinselin ardından söylediği bir söz vardır: "götüne sahip çıkamayan, memleketine nasıl sahip çıksın". birçok sosyalistin seneler boyunca bunu söylediğini duydum. artık homofobinin nasıl içkinleştirildiğini siz düşünün.