yer yarılsa da içine girsem denilen anlar

• bu yaz günü birlik assos'a, kadırga koyu'na denize girmeye gittiğimde başıma gelen olaydır. yer yarılsın içine gireyim, bir daha çıkmayayım dememe ramak kalmıştı.
  
  1 haftalık tatil için ailemin yanına giderken yeni olan deniz şortumu istanbul'da unutmamdan mütevellit daha eski olan, havuz suyuna maruz kala kala gitgide incelen deniz şortumu giymek zorunda kalmıştım. her neyse kadırga koyu'na gittik efendim, denizimize giriyoruz, sıcaktan bunalan bünyemizi buz gibi biralar içerek serinletiyoruz falan. denizden çıkınca kıyıda oturup dalga vurduğunda düşmemeye çalışmak gibi türlü şebeklikler yapıyoruz falan. derken şezlonga oturmuş biramı yudumlarken kaba etlerimden yer yer bir serin hava, bir soğukluk hissetmeye başladım. nedir ne değildir diye elimi atmamla sonsuzluğa doğru yol almakta olan devasa yırtığı farketmem bir oldu. arkadaş bir şort yırtılır da bu kadar mı yırtılır.
  
  gözümün önüne o kıyıda oturup dalgalar yüzünden bir ileri bir geri gidişim geldi. kuzenlerime "eğer bu elim kaza o sırada olduysa ve aradan geçen zaman boyunca bu şekilde takıldıysam plajda, beni buraya gömün" dedim. zar zor teselli ettiler, biraz da güneşin altında içilmiş olan biraların verdiği rahatlıkla çok fazla umursamadan atlattım. teselli ettiler dediğim de gülmekten vakit bulabildikleri anlarda söyledikleri 1-2 saçma şeyden ibaret.