çirkinlik

• uçların, uçlarda olanın sistemli ilerleyişleri yerini katalizörlerle hızlanan büyük devinimlere bırakır.işte, güzellik ya da çirkinlik bu hızlanma anında artık göreceli olmaktan çıkar.o artık büsbütün bir güzeldir ya da çirkindir.marjinalleşen kavramın/nesnenin/olgunun yaftalarla bezeli haleti ruhiyesi de bu payeleri kazanmasıyla değişir.(yani büyük ihtimal) burada bir düşünce ortaya atmak adına konuşuyorum şimdi: "ben çirkinim" demek, çirkinliği kendinde aramak başka başka çirkinlikleri görmemek adına uygulanacak, etkili bir yöntemdir.ama basite indirgemeli, "olumsuzu duy, olumluya ulaş" amsalak mantığından çok öte birşeydir.(kendini kertiş) aslında kişi bilir ve dürüstlükten bahsetmiyorum elbet, olumsuzu kabullenmek yalancılıkla da pekala mümkündür."kendine pejoratif olmayı" tabiatına eklettirenler, bir pınar altuğ modeli yaratabilir ve ilerleyen günlerde çirkinlik master'ı yapmak için, tibet'in yolunu tutabilirler.. aslında kişi bilir, belki.. kişinin bildiği, hiçbirşeyin kendisi kadar güzel olmadığı gerçeğidir ve bu bir mantıkla çirkinliği de içine alır.çünkü içinde kendini kertme ve böbür vardır, böbürlenme..