apokrif

• "bazılarının mukaddes kitap çevirilerine dahil ettiği, başkalarınınsa tanrı ilhamı olduğuna ilişkin kanıt bulunmaması nedeniyle reddettiği kitaplardır. yunanca apokrifos sözcüğü “özenle gizlenmiş” anlamına gelir (mar. 4:22; luka 8:17; kol. 2:3). bu terim, bazıları kişisel olarak okunmaya değer olmakla birlikte, tanrı ilhamı olduğuna ilişkin kanıt bulunmayan, yetkili kaynaktan geldiği kuşkulu kitaplar için kullanılır. bu kitaplar ayrı tutulur ve topluluk önünde okunmazdı, adının “gizlenmiş” fikri vermesinin nedeni buydu. ms 397’deki kartaca konsili’nde kutsal metinler dizisindeki ester ve daniel kitabına yapılan eklerle birlikte apokrif kitaplardan yedisinin ibranice kutsal yazılara eklenmesi önerildi. yine de, katolik kilisesinin bu eklerin mukaddes kitap listesine dahil edildiğini kesin olarak doğrulaması ancak 1546’daki trento konsili’yle oldu. bu ekler, tobit, yudit, ester’e ekler, bilgelik, sirak, baruk, daniel’e üç ek, birinci makabiler ve ikinci makabiler’dir.
  
  birinci makabiler kitabı, ilhamla yazılmış bir kitap olarak kesinlikle kabul edilemese de, içeriğinin tarihsel değeri vardır. mö ikinci yüzyılda kâhin ailesi olan makabiler önderliğindeki yahudi bağımsızlık mücadelesini anlatır. diğer apokrif kitaplar mitlerle ve boş inanışlarla doludur, içlerinde pek çok yanlış vardır. ayrıca ne isa ne de yunanca kutsal metinlerin yazarları bu kitaplara değinmiş, ne de onlardan alıntı yapmışlardır.
  
  ms birinci yüzyıl yahudi tarihçisi flavios iosephos pros apiona (apion’a karşı) adlı eserinde (kitap i, 38-41 [8]) ibranilerce kutsal kabul edilen tüm kitaplara değinir. şöyle yazar: “bizim birbiriyle çelişen binlerce tutarsız kitabımız yok. bizim haklı olarak doğru kabul edilen kitaplarımız yalnızca yirmi ve iki tanedir [11. paragrafta gösterildiği gibi bugünkü 39 kitaba eşit] ve tüm devirlerin kaydını içerir. bunlardan beşi musa’nın kitabıdır, kanunları ve insanın doğuşundan kanun koyucunun ölümüne dek geçen geleneksel tarihi kapsar. . . . . musa’dan sonraki peygamberler on üç kitapta musa’nın ölümünden pers kralı kserkses’in ardılı olan artakserkses’e kadar, kendi devirlerinin olaylarını kaleme aldılar. kalan dört kitap tanrı’ya ilahilerle ve insanın yaşamını yönlendiren genel ilkelerle doludur.” iosephos böylelikle ibranice kutsal metinler dizisinin ms birinci yüzyıldan çok önce saptanmış olduğunu gösteriyor.
  
  ms 405 dolaylarında latince vulgata çevirisini tamamlayan mukaddes kitap bilgini hieronymus, apokrif kitaplar konusunda kesin bir tavır takınmıştı. tanrı ilhamı kitapları listelerken iosephos’la aynı yöntemi kullanarak ibranice kutsal metinlerin ilham edilmiş 39 kitabını 22 adet olarak hesaplamış, sonra da vulgata’sında, samuel ve krallar kitaplarının önsözünde şunları yazmıştı: “böylelikle yirmi iki kitap vardır . . . . kutsal yazıların bu önsözü ibranice’den latince’ye tercüme ettiğimiz tüm kitaplar için geçerli, sağlam bir yaklaşım ortaya koyabilir; dolayısıyla bunların dışındakilerin apokrif grubuna dahil edilmesi gerektiğini anlayabiliriz.” , " ^*