hey hey my my into the black

• öncelikle;
  
  neil young'un orijinal eseri: http://www.youtube.com/watch?v=cms3pcdm8eg
  
  battleme cover'ı: http://www.youtube.com/watch?v=pbeiv39s04s
  
  orijinali yani neil young'un seslendirdiği versiyonu ile battleme cover'ı arasında algısal açıdan büyük farklar vardır. şöyle ki;
  
  neil young versiyonu bulutların üstündeyken dinliyormuş hissi verir. yanında sevgilin, neresiyse artık oraya uzanmışsın. otunuzu sırayla dönüyorsunuz. kafa gitmiş, suratta sadece, "dünya yıkılsa sikimde değil" gülüşü. arkadan neil baba'nın sesi, '79 yılı. o kadar söz arasında eşlik ettiğin satır sadece, rock and roll can never die, kısmı. sonra yavaşça hey hey my my diye mırıldanman ve ağzın ile kulakların arasındaki mesafenin iyice kısalması.. şarkıdaki hüzne inat ironinin coşması.
  
  battleme versiyonu, buram buram hüzün kokanı. kişiye bir stephen king romanının son sayfalarındaymış gibi hissettiren.. peş peşe gelen aksiyonların sonunda rahat bir nefes alabildiğin o son sayfalar gibi. bir elinde silahın, gömleğinin üstünde kan lekesi. arkanda bütün roman boyunca sana musallat olan kötü adamın cesedi. aslında sen mi kötüsün, o mu iyi karar veremiyorsun. oturduğun yerde elini cebine atıyorsun, sigara paketini arıyorsun ama yok. iki sene önce içmeyi bıraktığın aklına geliyor. sonra gelenler. gidenler. ilk sevgili, ilk sevişme, ilk ayrılık.. arkaya, yerde yatan cesede bakış attıktan sonra, ilk cinayet.. geçmişinin bedelini ödemiş miydin? bunu düşünüyordun esasında. bir kez gittiğinde asla geri dönemeyeceğini biliyor muydun? elindeki silahı kafana doğrulttuğunun farkında mıydın? parmağının tetiği çekmek üzere olduğunu ya da? boom. hey hey my my, rock and roll can never die..