sözlük yazarlarının yaşadığı enteresan olaylar

• çok enteresan değil ama anlatayım.
  
  bu aralar acayip bir gerginlik var üzerimde, resmen bana dokunan bin ah işitiyor, öyle bir negatif elektrik birikmiş ki vücudumda dokunanı çarpıyorum sözlük.
  
  bu aralar stresli bir dönemdeyim, sürekli belgeler hazırlayıp birilerine sunuyorum ve bu üzerimde baskı oluşturdu. en ufak bir geciktirmeye bile tahammül edemez duruma geldim. bugün yine bankadayım, önceki gün hatalı bir işlem yapmama neden olan kadından hesap sormak için numara aldım gişeden. bekliyorum. o esnada çocuklu bir hanım oturdu yanıma. çocuk acayip yaramaz bir tip, koşturuyo banka içerisinde, çiuuuv çiuuuv diye bağırıyor. güvenlikle silahçılık falan oynuyor. annesi de bir türlü zapt edemedi çocuğu, çaresiz. en sonunda çocuğu yakaladı kolundan ve kendisi ile arama oturttu zorla. ama kadın da coolluğundan taviz vermediği için çemkirmiyor çocuğa, ben küçükken böyle yapsam annem çemkirir, susturur ama babam kollardı beni. velhasıl kadın baktı kendisi bir hal çare bulamayacak beni göstererek çocuğa dönüp "- bak bir daha yaramazlık yaparsan abi sana kızar, di mi abisi?" ben de öyle boş boş bakıyorum, ilk defa bir çocuğa kızmam, onu sükunete davet etmem talep edilmişti. ne yapacağımı bilemiyordum, ama o esnada banka işlemimin de yanlış yapılması, deadline'ları kaçırmama telaşı, sıra beklemenin verdiği huzursuzluk, dünyada işini doğru düzgün yapmayan tüm insanlara olan gıcığım birleşip çocuğa patladı. usulca yaklaştım çocuğa, sakallarımı daha iyi görmesi için bir saniyelik bir es verdiğim ve en sakin ses tonumla "- bir daha yaramazlık yaparsan, seni tutar camdan aşağıya fırlatırım, hayatın boyunca jelibon yiyemezsin, anladın mı!!" çocuk pöykürerek bağırmaya başladı, annesi öyle bir bakış attı ki normal bir zamanımda kalkar gider bankaya başka zaman gelirdim ama o kadar sinirli ve stresliydim ki hiç istifimi bozmadan elimdeki numaraya bakıp sıramı beklemeye devam ettim.
  demem o ki, herkes işini doğru dürüst yapsın amınakoyim!