kalaycı

• bizim memlekette vakt-i zamanında kalaycı cevgülü dayı vardı. taşhanın bitişiğindeki pejmurde dükkanda sürekli sıcak, is, duman içerisinde kalan ve bu yüzden pek de görünmeyen bir adamdı. birgün buna annem banyo kazanını götürmüş, delinen kazanı tamir edecek ve kalaylayıp verecekmiş. yarın gel demiş anneme. annem kazanı almaya gittiğinde "s" harfini "ş" diye kullanan cevgülü dayı; "bacım bunun muşluğunu al gerişini kaldır at" işe yaramaz demiş. bir tane daha hikâyesi var. bir gün karısı ile yolda yürüyormuş. kadının beli aşırı derecede kambur. zaten 10 tane falan çocukları var. yanlarından geçen bir adam cevgülü'ye yengeyi de hor kullanmışsın, beli bükülmüş deyince cevgülü de onun yediğini sen yesen ömür boyu iflah olmazdın demiş.
  
  ne zaman kalaycılık gelse aklıma cevgülü dayı gelir. şimdi ne kendinden ne de o izbe dükkanından eser kaldı.
  hepsi de zamanın tozunun içinde uçuşup gittiler. zaman değişiyor ve hayat kendini yapanları un ufak edip, yoğurup yeniden varoluyor. geçmiş günler işte. peh.