doksanlar

• benim gibi nostalji seven biri için bile bıktırıcı oldu bu seksenler doksanlar muhabbeti. sürekli bu yılların zikredilmesi, anlatılması, arada bir hakkıyla nostalji yapma zevkini de köreltti. nostalji yapmak ucuz, basit ve sıradan hale geldi. birçok yapımcı, sunucu ve oyuncu samimiyetsizce bu yağlı kapıdan nemalandı ve nemalanmaya da devam ediyorlar.
  
  bence bu nostalji işi tutmuşken ve hafızalarda tazeyken hazır ikibinler dizisini de yapsın birol güven. onu da izleyecek bir ton insan bulunur. bugünün ünlüleri de çok rahat bir şekilde kendi kendilerini oynayabilirler. mesela demet akalın, acun ılıcalı v.s. ama diziyi nasıl tanıtır, nelere yer verir bilemem. "her şeyin boka sardığı, kimliksizliğin ve kişiliksizliğin arşa çıktığı yıllar" iyi olur bence.