bir idam mahkumunun son günü
-
''zaten bu hayatta özlem duyacağım kadar beni üzebilecek ne kaldı ki? aslında hapishanenin karanlık gündüzü ve kara ekmeği; kürek mahkumlarına çok az miktarda verilen çorbaya benzer yemek, horlandığımı görmem, o kadar eğitim almış birisi olmama rağmen, gardiyanlar ve diğer mahkumlarca aşağılanmak, sohbet edebileceğim ve anlattıklarını dinleyebileceğim özellikte bir insan görememek, yapmış olduğum ve bana yapılacak olan şeylerden dolayı tedirgince ürpermek. işte celladın elimden alabileceği bütün servetim budur.''
idam edileceğini öğrenen bir mahkumun kendini ölüme hazırlarken hissettiklerini anlatan victor hugo romanı.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap